آشنایی با سیستم دوربین ها

عکاسی به معنای عام آن برسه محور دوربین ، مواد حساس به نور (فیلم) و نوار استوار است که بدون هر یک از این عوامل عکاسی غیر ممکن خواهد بود .

دوربین : دوربینهایعکاسی امروزه تنوع بسیار چشمگیری از لحاظ سیستم و شکل ظاهری دارند ، اما پایه و اساس تمامی آنها اتاقک تا ریک است . اتاقک تا ریک از زمانهای بسیار دور شناخته شده بود . در قرن یازدهم حسن بن هیثم دانشمند عرب اتاقک تاریک را برای رصد ستاره ها و مطالعه در خسوف و کسوف مورد استفاده قرار می داد .

بعد ها این وسیله طی جنگهای صلیبی به اروپا راه یافت و توسط لئوناردو داوینچی نابغة‌ قرن شانزدهم کمراابسکیور Camera Obscura نام گرفت .

اتاقک تاریک عبارت بود از اتاقکی که فقط بر روی یکی از سطوح آن روزنة ریزی تعبیه شده بود ، نو ر از روزنه عبو رکرده وتصویر نسبتا‏ٌ واضح و وارونه ای بر روی سطح مقابل روزنه تشکیل می داد . در واقع تصویر اتاقک تا ریک از نقاط بسیار ریز نوری تشکیل می شود .( نه خطوط و یا سطوح نوری) ، به همین دلیل در محاسبه و تعبیه قطر رو زنه دقت فراوانی می شود .

اگر قطر روزنه ریز تر از حد معمول باشد ، شعاعهای نوری در محل روزنه افتراق پیدا می کنند و با بزرگتر شدن روزنه ، نقاط نوری تداخل کرده و در نهایت وضوح تصویر از بین می رود . پس از اندک زمانی اتقک تاریک مورد استفاده عنقشان قرار گرفت ، بدین معنی که آنها صفحاتی را روی سطح مقابل روزنه می چسباندند و تصویری را که بر روی آن شکل می گرفت ، طراحی می کردند . تصویر بدست آمده به این روش ، از پرسپکتیو بسیار صحیحی بر خوردار بود ، اما برای این کار ، چون تصویر بسیار تاریک بود و نور کمی به داخل اتا قک می تابید لازم بود نقاشان مدت زیادی را در این اتاقک باقی بمانند تا چشمشان به تاریکی عادت کند و قادر به ددن تصویر شود .

بعدها در سال1550 ایتالیاییها روزنة اتاقک تاریک را به یک عدسی محدب مجهز کردند، با این کار روشنایی و وضوح تصویر بسیار بهبود یافت و زمینه برای تغییر تحولهای مهم

این وسیله فراهم شد . در قرن هفدهم که به علت کم حجم شدن اتاقک تاریک قابل حمل شده بود ، آینة 45درجه ای به آن افزوده شد . آینه نور منعکس شده از موضوع را بر روی صفحه ای واقع در داخل اتاقک انتقال می داد و طراحان از تصویر بدست آمده استفاده می کردند . بعدها نوع کوچکتری از این اتاقکها به صورت تا شو ساخته شد که آن را بر روی میز یا محل تختی می گذاشتند وعدسی آن را رو به موضوع قرار می داد ند. نور با عبور از عدسی و شکسته شدن توسط آینه به صفحة شیشه ای مالتی واقع در سطح بالای جعبه می رسید و تصویر بر روی این صفحه تشکیل می شد . این وسیله به سرعت در مناطق عمومی و پارکها به کار گرفته شد و تاچندی پیش نیز برخی از عکاسان دوره گرد از آنها استفاده می کردند .

این پدیده افراد زیادی را به فکر ثبت تصویر تشکیل شده در آن انداخت و فعالیت های مختلفی شروع شد . سرانجام در سال 1822 ژوزف نیسفورنیپس افسر بازنشسته فرانسوی موفق که به ساخت داروی ثبوت شده بود ، اولین تصویر ثابت دنیا را بر روی کاغذ ثبت کرد . این اختراع به سرعت توسط افراد دیگر تکمیل شد ، اما به دلیل آنکه در آن ایام دستگاه آگراندیسوری وجود نداشت ، برای ثبت هر موضوعی اتاقکی مناسب با ابعاد آن می ساختند ، مثلا‏ُ برای عکاسی از یک واگن قطار از دوربین بسیار بزرگ موسوم به ”ماموتکمرا” سود می جستند .