دیوارهای عایق حرارتی وصوتی(کناف)

پیش گفتار:

ورود تکنولوزی جدیدواصولانوآوری چون همواره با سنت شکنی توام است همیشه یکی از مسائل بحث انگیز در کشورهای در حال توسعه بوده است. سنت ها ریشه در اعماق وجود مردمان داردوهمیشه نوآوری با مقاومت ذاتی روبه رو می شود چرا که آن ره سبب تخریب پیشینه فرهنگی خود تصور می کنندومغایربازیر ساخت های فرهنگی خود می دانند.

هدف ساختمان سازی باید تامین زیبایی پایداری و آسایش باشد.

چون پیروی کامل از ترکیب فضاهای معماری سنتی به سبب تحولات جدید در صنعت ساختمان مانند تراکم زیاد ورشد عمودی آنِِ در شهرها،دیگر امکان پذیر نیست،لذا با پافشاری بر کاربرد مصالح سنتی ومقاومت در برابر نوآوری در این زمینه تنها تعصب خشک به شمار می آید.عقل ومنطق حکم می کند که نوآوری و تکنولوژی را در خدمت احیای فرهنگ اصیل به کار گیریم و به جای هدر دادن فضاهاوپافشاری برروش های سنت یا تقلید بدون دلیل از روش ها بیگانه و تخریب فرهنگ ملی،سعی کنیم از هر مصالحی با توجه به کاربری،هزینه،سرعت اجراورعایت سایر مشخصات فنی به موقع و به نحو احسن استفاده بریم.

تاریخچه ی پیدایش تیغه های غیره باربر:

تا قبل از قرن نوزدهم،ساختمان های بلند محد.د به معابر،مساجد،اهرام،قلعه هاوبرج ها بود که ارتفاعشان از سی متر تجاوز نمی کرد. مصالح به کار رفته در این گونه بناها اغلب آجروخشت وسنگ وساروج بود.سقف ها را بیشترقوس وطاق تشکیل مئ داد به قسمئ که مصالح تحت تنش فشاری قرار گیرند تا کششی.در مواردی هم که ناگذیر سقف صافی ایجاد می شود از الوارهای چوبی در دهانه های کوچک استفاده می کردند .در سال 1855 ،پس از انکه هنری بسمر انگلیسی نخستین روش تولید فولاد در حجم زیاد را ارائه کرد، کم کم فولاد به عنوان یکی از مستحکم ترین مصالح ساختمانی پدیدار شد و به موازات ظهور فولاد در سال های 1890 به بعد ،بتون به عنوان یکی از مصالح سازه ای رواج یافت.

انگاه به پیدایش انقلاب صنعتی که با رشد سریع جمعیت و شهر نشینی همراه شد ،مرحله ی گذر از دیوار بار بر (خارجی و داخلی)به اسکلت بنا پیش امد و همراه با رشد عمودی ساختمان ها ،سازه های بلند و اسمان خراش ها ظاهر شدند.

تعریف و تقسیم بندی تیغه ها: