مقدمه

متخصصین اصلاح نباتات از اطلاعات سیتولوژیکی در مجموعه کروموزومی، کروموزم‌های خاص یا قطعات کروموزومی و رفع مشکلات خاصی استفاده می‌کنند. اطلاعات مورد نیاز معمولاً از طریق بررسی‌ هیبریدهای بین گونه‌ای، سطوح مختلف پلوئیدی و تغییرات ساختمانی در کروموزوم‌ها حاصل می‌شود. در نتیجه برنامه‌های تحقیقاتی، اطلاعات سیتولوژیکی زیادی در نخود موجود است که می‌تواند توسط اصلاح‌کنندگان مورد استفاده قرار گیرد.

ژنتیک نخود

نخود مشابه با جنس‌های Pisum, Lens دارای تنوع ژنتیکی فروانی در صفات کمی و کیفی می‌باشد. برخی از موارد تنوع ژنتیکی نخود توسط آیار و سوبرامانیام (1936) در گزارشی که درباره قابلیت توارث رنگ گل داده‌اند، منعکس شده است.

از آن به بعد بررسی‌ها بر روی تنوع در تیپ رشدی گیاه، شکل و رنگ گل، وضعیت غلاف‌دهی، رنگ پوسته بذر، مقاومت به بیماری و بسیاری از صفات کمی دیگر متمرکز شده است. اخیراً سینگ و همکاران (1984)، لیست کارهای تحقیقاتی انجاد شده در مورد ژنتیک و اصلاح نخود را منتشر کرده‌اند که مرجع باارزشی در این زمینه به شمار می‌رود.

تنوع وسیع موجود در ‍Cicer زمینه مناسبی برای عملیات اصلاحی بوده و اهمیت زیادی در بهبود آن دارد، با چنین تنوع گسترده‌ای می‌توان ژنوتیپ‌هایی با عملکرد بالا و کیفیتی که قابل قبول تولیدکنندگان و مصرف‌کنندگان باشد، ایجاد کرد.

نخود از نظر خصوصیاتی مانند انداره، شکل و رنگ بذر به دو گروه عمده تقسیم می‌شوند (واندرمیزن، 1972، سوبرو، 1975؛ اوکلند و واندرمیزن، 1980) تیپ‌هایی که بذور گرد و درشت تولید می‌کنند، معمولاً به رنگ سفید یا کرم کمرنگ دیده می‌شوند و به عنوان تیپ‌های کابلی معروف هستند.

در این تیپ، گل‌ها پیگمان رنگی ندارند. تیپ‌هایی که بذور کوچک دارند، ظاهری گوشه‌دار با لبه‌های تیز داشته و مقادیر متفاوتی پیگمان رنگی دارند و به عنوان تیپ‌های دسی شناخته می‌شوند. در این تیپ، گل‌ها، ساقه‌ها و برخی اوقات برگ‌های دارای پیگمان‌هایی رنگی هستند.

علی‌رغم این که دو گروه برای قرن‌ها از هم متمایزند، هیچ ممانعتی در جهت تلاقی بین آنها وجود ندارد. (اوکلند و واندرمیزن، 1980). تیپ دسی عمدتاً در شبه قاره هند و غرب آفریقا کشت می‌شوند و تیپ کابلی بیشتر در نواحی مدیترانه‌ای و آمریکای مرکزی و جنوبی کشت می‌شوند.

تلاقی بین دو گروه ممکن است باعث تنوع ژنتیکی برای بهبود نخود شده و همچنین منجر به ظهور صفات ژنتیکی گردد. ظهور این صفات می‌تواند در مطالعه سیستم ژن در جنس Cicer مفید واقع شود.

نخود گیاهی دیپلوئید با 2n=16 کروموزوم و خودگشن است. با این وجود که هنوز نقشه لینکاژ در نخود تهیه نشده است، لینکاژ بین بعضی ژن‌ها گزارش شده است.

در ارتباط با ژنتیک نخود و به ویژه تشخیص مارک‌های ژنتیکی جدید و مفید، تهیه کاریوتیپ استاندارد و نقشه‌های دقیق لینکاژ در کروموزوم‌های نخود لازم است که تحقیقات گسترده‌ای انجام شود. مارکرهای مورفولوژیکی و بیوشیمیایی می‌توانند در تعیین مکان و ارزیابی نقشه لینکاژ نخود و تشخیص لینکاژهای جدید استفاده شود. انتظار می‌رود که برخی تشابهات بین جنس Cicer و دو جنس خویشاوند Pisum, Lens وجود داشته باشد که پس از تهیه نقشه و گروه‌های لینکار مشخص خواهد شد.

از بین بیش از 300 ژن شناخته شده در جنس Pisum، بیشتر از 200 عدد آنها در هفت گروه لینکاژ قرار گرفته‌اند که ظاهراً مطابق با همان هفت جفت کروموزوم موجود در این جنس است. بر اساس قانون سری‌های هومولوگ و اویلوف که اخیراً توسط گوستافسون و لوندکویست (1981) به قانون تنوع موازی تغیر داده شده است،

پیشگفتار

رشد جمعیت و نیاز مستمر به محصولات کشاورزی از یک سو و الزام به خودکفایی در محصولات کشاورزی به لحاظ عواقبی که وابستگی این بخش به خارج دارد از سوی دیگر باعث شده است که کشاورزی محور برنامه های اقتصادی و فرهنگی کشور قرار گیرد اما محدودیتهای منابع طبیعی و کاهش درصد شاغلان این بخش به نسبت بخشهای دیگر ما را ناچار می کند که کشاورزی از وضعیت سنتی موجود به موقعیت بهتری ارتقاء دهیم.

بنابراین بخش کشاورزی همچنان یکی از بخشهای مهم اقتصادی کشور است و نیز خواهد بود. در هر شرایطی توسعه بخش کشاورزی پیش شرط و نیاز ضروری اقتصاد کشور است و تا زمانی که موانع توسعه در این بخش برطرف نشود سایر بخشها نیز به شکوفائی و رشد توسعه دست نخواهد یافت. تجربه مثبت و منفی کلیه کشورهای پیشرفته و در حال توسعه جهان این نظر را تایید می کند.

وضعیت موجود کشاورزی در ایران

بخش کشاورزی یکی از مهمترین و تواناترین بخشهای اقتصاد کشور است که تامین کننده حدود یک پنجم تولید ناخالص داخلی، یک سوم اشتغال و بیش از چهار پنجم نیازهای غذایی، نیمی از صادرات غیر نفتی و حدود نه دهم نیاز محصولات کشاورزی است. این بخش رغم چندین دهه سیاست صنعتی و تقویت سایر بخشهای اقتصادی همچنان با قدرت به حیات خود ادامه داده است و حتی در شرایط بسیار نامطلوب اقتصادی نیز شکوفایی و ظرفیت های نوینی را عرضه کرده است که برای بسیاری از اقتصاددانان و نظریه پردازان توسعه نیز تا حدودی ناشناخته بود.

کشاورزی ما در چند دهه اخیر از جهات افزایش بهره برداری از اراضی و منابع آب جدید، افزایش عملکرد محصولات یا بهبود بهره وری نیروی کار، بهبود سطح تکنولوژی و بکارگیری نهاده های نوین کشاورزی شامل انواع کود و سموم شیمیایی، بذرهای اصلاح شده و مکانیزاسیون وسیع و گسترده و به کارگیری انواع ماشین آلات و ادوات مکانیکی در انجام عملیات کشاورزی و گسترش زیرساختهای کشاورزی رشد و گسترش چشمگیری داشته است، به طوری که حجم تولید این بخش به طور مطلق در سه دهه اخیر بیش از 3 برابر افزایش یافته است.

اما کشاورزی با مشکلات و محدودیتهای بسیار زیادی روبروست که بعنوان مانعی در راه توسعه بیشتر کشاورزی عمل می کند. اندازه کوچک مالکیت ها و قطعات بهره برداریها، سیاستهای کلان محدودکننده بخش کشاورزی، دخالتهای وسیع دولت در این بخش، سطح نازل سواد کشاورزان، ضعف بنیه مالی بیشتر کشاورزان و نداشتن سرمایه کافی برای سرمایه گذاری در امور زیربنائی، انتقال سرمایه از بخش کشاورزی به سایر بخشها، ضعف خدمات عمومی در زمینه توسعه زیرساختهای کشاورزی و ارائه خدمات ترویجی و آموزش و ضعف نظام تامین و عرضه نهاده های کشاورزی از جمله عواملی هستند که موجب پایین بودن کارآیی تخصیص منابع در این بخش شده است، به طوری که بازدهی بخش تولید کشاورزی در مقایسه با امکانات مورد استفاده نیازهای جامعه و پتانسیلها و سطح کاربرد نهاده ها در مقایسه با سایر کشورهای جهان در سطح پایین قرار دارد و رشد تولید بخش کشاورزی نیازهای جامعه به مواد غذایی که با رشد جمعیت ابعاد وسیعی یافته است، برآورد نمی شود. سیاستهای خودکفایی و تامین امنیت غذایی برای کلیه قشرهای مردم از طریق پایین نگه داشتن قیمت محصولات کشاورزی، کمک بلاعوض برای نهادهای مصرفی، قیمتهای تثبیتی محصولات کشاورزی و سوبسید به مصرف کننده گرچه از نظر عدالت اجتماعی کاملاً پذیرفتنی است و با باید به نحو مناسبی همواره در نظر گرفته شود ولی بخشهای کشاورزی برای ادامه بقای خود می باید از طریق کسب قیم واقعی محصولات تولیدی، سرمایه لازم را برای توسعه فعالیت ها، گسترش زیرساختها و همچنین افزایش کمی و کیفی تولیدات کشاورزی بدست آورده، در حالی که سیاستهای گذشته مانع انباشت سرمایه در بخش شده و حتی انتقال سرمایه از بخش را نیز به دنبال داشته است.

بهره برداری ناپایدارازاراض حاشیه ای ودیمزارهای کم بازده ،همچنین استفادة بی رویه ومفرط ازسفره های آبهای زیرزمینی ازجمله آثاراین سایتهابوده است .براین پایه،هدف اصلی برنامه ریزی توسعة بخش کشاورزی،افزایش تولید کشاورزی، افزایش تولیدکشاورزی ،ارتقای سطح تکنولوژی وکاربرنهادهانوین کشاورزی گسترش تحقیق،آموزش وترویج است،که درکلیه برنامه های قبل وبعدانقلاب اولین هدف راتشکیل داده است.

برنامه ریزی برای دستیابی به هدف افزایش تولیدکشاورزی،پایه درارتباط باسایرهدفهای بخش نظیرحفظ منابع پایه وتوسعةپایدار،تاّمین امنیت غذای جامه ،افزایش صادرات وکاهش واردات کشاورزی،افزایش درآمدکشاورزان وحمایت ازتولیدکنندگان کشاورزی صورت گرفته واثرات متقابل آنهابریکدیگرموردتوجه وارزیابی قرارگیرد.

منابع آب کشور

22 ص

بخش اول

تکامل تدریجی مکانیزاسیون

اهداف و نمود‌های کاربری مکانیزاسیون در کشاورزی

تکامل تدریجی مکانیزاسیون

الگوهای تاریخی و شیوه مکانیزاسیون را نباید بعنوان فرمولی برای آینده مورد استفاده قرار دارد چه تغییرات زیادی در شرایط فنی، اقتصادی، اجتماعی و سیاسی رخ داده و احتمال شتاب تغییرات در آینده زیاد است، یا اینهمه نمی توان بدون اطلاع از فعالیتها و نتایج تلاشهای گذشته در بکارگیری مکانیزاسیون کشاورزی ببسط نیروی انسانی برای تولید کشاورزی برای آینده برنامه ریزی کرد.

شروع توسعه مکانیزاسیون کشاورزی با تمدن اولیه بشری بوده که از ابزار چوبی و سنگی بشر قبل از تاریخ در این امر کشاورزی استفاده میکرد. سوابق تاریخی نشان میدهد که گندوم و جو حدود 7500 سال قبل از میلاد در بخش کوچکی از آسیا کشت میشده و کشاورزان از ابزار ساده برای افزایش دانه هائیکه بطور طبیعی میروئیدند استفاده می‌کردند. تصاویر 6000 سال قبل از میلاد مصر باستان و میسوپوتامیا نشان دهنده استفاده از چوبهای بشکل Y مشابه بروش تهیه زمین برای بذر کار با بیل و کلنگ بوده، تصاویر بعدی نشان میدهد که یک شاخه چوب بلند بشکل میله که توسط غلامان در خاک کشیده میشد و انسان تا حدودی توسعه داده بود تکنولوژی ابزار دستی را در اجرای اولین شخم تداعی می‌نماید.

در حدود سه هزار سال قبل از میلاد با افسار زدن حیوانات اهلی عصر تکنولوژی استفاده از دام در کشاورزی آغاز شد. و تقریباً در همان دوره چرخ اختراع شد و رشته بی پایان بکارگیری و عملیات اجرائی و حمل تولیدات کشاورزی توسط انسان یا دام با گاری‌های دوچرخ راحت تر و کارآتر صورت گرفت.

تحولات دیگری نیز در این سالها رخ داده ازجمله از وجود بعضی دستگاههای کشت مکانیکی در حدود 2300 سال قبل از میلاد در چین گزارش شده. تصاویر معابد مصری نشان دهند? درو گندم با داس و خرمنکوبی با پای گاوها حدود 1400- 1500 سال قبل از میلاد میباشد. کشتزارهای برنج با استفاده از آب سیل و مزارع تراس بندی شده حدود 1000 سال قبل از میلاد در چین نشانی از اطلاعات مهندسی بوده. از دندانه‌های ساده برای صاف کردن بستر بذر در بسیاری از مناطق استفاده میشده، غلات یا با پای گاوها و یا با خرمنکوبهای متصل بگاو کوبیده شده و با پرتاب بهوا در مقابل باد دانه از کاه جدا می‌شده.

از دور? 500 سال قبل از میلاد تا 1600 سال بعد از میلاد با وجود انجام مقداری تحولات در مکانیزاسیون پیشرفت کند بوده. در این زمان عصر آهن تازه آغاز شد و تکنولوژی آهن بسرعت در کشاورزی اروپا توسعه یافت یوغ اسب تکمیل شد واسب جایگزین گاو بعنوان دام کششی در قسمتهائی از اروپا گردید غلطکها و چنگگ‌های دندانه آهنی بعنوان ادوات شخم ثانوی بکار گرفته شدند.

توسعه مکانیزاسیون کشاورزی از معرفی تکنولوژی نیروی دامی در 3000 سال قبل از میلاد تا معرفی اشکال اولیه نیروی مکانیکی در قرن نوزده یک روند ساده و پیشرفت سر راست یکنواخت نبود بلکه در زمانهای طولانی تحولات کمی رویداده در حالیکه در کوتاه مدت تحولات و پیشرفتهای عظیم رخ داده است. سراسر دوران 8_7 هزار ساله سابقه تاریخی اولیه ابزار، ادوات نتیجه ابتکارات خود کشاورزان و در داخل مزرعه با توجه بامکانات موجود طراحی و ساخته می‌شد ابزار بنیادی کشاورزی گاو آهن و داس بودند که بجز تغییرات جزئی در طرح و افزودن مواد برای لبه‌های برنده تا آغاز دوره پر حادثه بعد از قرن 18 تقریباً به همان نحو باقی بودند

57 ص

مقـــدمـــه

دریاچه ارومیه با وسعتی معادل شش هزار کیلومتر مربع بیستمین دریاچه بزرگ جهان و پرآب ترین و بزرگترین دریاچه داخلی ایران است . از اسامی دیگر این دریاچه : ریما ، چیچست ، زپاتا ، کبودان و شور قابل ذکر است . نزدیک به سی رودخانه به دریاچه ارومیه می ریزند . عمق متوسط آب حدود 6 متر می باشد . مهمترین نکته در مورد این دریاچه شوری آب و غلظت آن به علت وجود املاح زیاد (280-350 گرم در لیتر) است . بطوریکه از نقطه نظر شوری پس از بحرالمیت شورترین دریاچه جهان محسوب می شود .

در بررسیهای که قبلاً انجام گرفته دو نمونه باکتری به نامهای Clostridium perfringens و
Streptococcus faecalis ، سخت پوست کوچکی به نام Artemia salina و یک جلبک ماکروسکوپی به نام
Enteromorpha intestinalis گزارش شده است . ( صابری 58-1357)

همچنین یک نمونه جلبک میکروسکوپی به نام Dunaliella viridis از حوضچه‌های استخراج نمک اطراف دریاچه جدا شده است (صدر افشار و ابراهیم زاده ، 1372) .

در بررسیهای اخیر که توسط تیم جلبک شناسی گروه زیست شناسی دانشگاه شهید بهشتی انجام گرفت برای اولین بار دوازده نمونه جلبک متعلق به سه رده Cyanophyta ، Chlorophyta و Bacillariophyta از دریاچه اورمیه استخراج و شناسایی گردید ولی جلبک ماکروسکوپی فوق‌الذکر
(Enteromorpha intestinalis) در این بررسیها مشاهده نشد .

تصویر شماره 2 - نمونه‌ جلبکهای موجود در دریاچه اورمیه

بررســی عمــومی آرتمیــا

آرتمیا یکی از انواع مهم و نسبتاً گسترده سخت پوستان است که آبهای نسبتاً شور تا آبهای خیلی شور که میزان املاح آنها ممکن است تا چند برابر آب دریا باشد زندگی می‌کند . اندازه آن در ماده‌ها 15 و در نرها حدوداً 12 میلی متر است وجود آرتمیا در یک زیستگاه به دو عامل بستگی دارد :
1- اولاً میزان املاح که بایستی به اندازه کافی بالا باشد (عمدتاً بیش از 100 gr/lit) تا موجودات شکارچی مزاحم نتوانند در آن زندگی کنند .

2- درجه حرارات مناسب برای رشد و نمو آرتمیا مناسب باشد اولین گزارش مکتوب در مورد آرتمیا در سال 1755 میلادی توسط اسکلوسر Schlosser میلادی به ثبت رسیده است ولی آرتمیا در نمونه‌های آبی از آبگیرهای شور در نزدیکی دریاچه لیمنگتون Lymington انگلستان یافته بود .

ارزش غذائی و کاربردهای آرتمیا در تغذیه آبزیان در سال 1933 میلادی در آمریکا روشن شده و بدین ترتیب از سال 1339 کاربرد آن در آبزی پروری رایج گشت .

آرتمیــــا

گونه آرتمیای موجود در دریاچه ارومیه که بنام آرتمیا اورمیانا Artemia urmiana به ثبت رسیده از خانواده سخت پوستان بوده که فون اصلی دریاچه را تشکیل میدهد و با فیلتر نمودن آب محیطی مواد غذائی مورد نیاز خود را از انواع فیتوپلانکتونها و زئوپلانکتونها و باکتریهای موجود در محیط خود تأمین میکند . بطور متوسط 50% وزن خشک آرتمیای بالغ را پروتئین تشکیل میدهد و بیشترین ارزش غذائی آرتمیا در مرحله ناپلئوس (مرحله اول زندگی آرتمیا) میباشد که هر گرم وزن خشک آن حدود 10 میلی گرم از اسیدهای چرب را داراست و به همین دلیل منبع غذائی ارزشمندی است برای انواع لارو ماهی و میگو و دیگر آبزیان و همینطور پرندگانی که به این دریاچه مهاجرت مینمایند امروزه در سطح جهانی از آرتمیا به سه صورت ذیل استفاده میشود .

1- کیست دکپسوله آرتمیا جهت تغذیه انواع لاروماهی و میگو

2-ناپلئـــــوس آرتمیــــا جهت تغذیه در مراحل لاروی ماهی و میگو

1- بـــالـــغ آرتمیــــــا جهت تغذیه ماهیان خاویاری و ماهیان سردآبی

آرتمیا سخت پوست نسبتاً کوچکی است که درازای ماده‌ها mm15 و نرها mm 12 است و در گونه‌ بومی دریاچه ارومیه ممکن است تا

mm 20 هم برسد . از نظر مرفولوژی آرتمیای ماده دارای یک تخمدان (OVISAC) بوده که کیست‌ها در آنجا تجمع میابند و آرتمیای

بالغ نر در ناحیه سردارای یک جفت چنگگ (CLASPER) بوده که توسط این چنگگ‌ها آرتمیای ماده را میگیرد و عمل جفت‌گیری

را انجام میدهند . آرتمیای بالغ دارای دو چشم قرنیه و 11 جفت پای شناست که آبششها در روی آن قرار دارند .

پراکنش جغرافیــایی آرتمیــا

بعلت وجود آبهای شور در سراسر دنیا و همچنین توانایی پراکنش طبیعی و جغرافیایی گونه‌های آرتمیا بطرق مختلف از قبیل جابجایی کیست‌ها توسط عواملی نظیر باد و پرندگان آبی مهاجر این موجود دارای انتشار وسیعی در کره زمین می باشد .

21ص

مقدمه:یکی ازآفات مهم برگ یونجه سرخرطومی برگ یونجه است که دراکثرمناطق یونجه کاری کشور شیوع دارد.میزان خسارت سرخرطومی یونجه درایران دقیقاتعیین نشده ولی می توان گفت که60درصدازخسارت های کلیه آفات یونجه مربوط به سرخرطومی می باشد.زمانی که میزان آلودگی مزارع بالااست مدیریت مبارزه بااین آفت درطول سال اهمیت دارد.باتوجه به این که دربعضی سالها خسارت سرخرطومی یونجه ازنظراقتصادی مهم نیست لازماست که زارعین باراهنمایی های مدیریتی وتوصیه های عدم استفاده ازسموم حشره کش آشناشوند.

زیست شناسی:حشره کامل این آفت سرخرطومی نسبتا کوچکی است به طول تقریبا 5میلیمتروپهنای 3.5میلیمترورنگ آن ازقهوه ای تاخاکستری مایل به سیاه تغییر می کند.

چرخه زندگی آفت سرخرطومی یونجه شامل چهار مرحله تخم.لارو.شفیره وسوسک بالغ است.زمستانگذرانی این آفت معمولا به شکل حشره کامل درپناهگاه های خارج ازمزرعه مانند پرچین ها.مناطق درختکاری شده ویازیست گاههای محفوظ داخل شکافهامیباشد.غالب تخمریزی دربهاروزمانی که سرخرطومی بالغ واردمزرعه می شودانجام می گیردامابعضی ازتخم ها درپاییز گذاشته می شوند.سرخرطومی های بالغ ماده برای تخمریزی سوراخی رابه وسیله جویدن درساقه یونجه ایجاد میکنندودرداخل آن25-2عددتخم می گذارند.یک سرخرطومی ماده میتواند درطول دوره زندگی به طور متوسط تعداد500تا2000عددتخم بگذارد.رنگ تخم ها از زرد تاقهوه ای تغییرمی کند ووقتی می رسند تیره تر می شوند.مدت زمان لازم برای تفریخ تخم ها 14-7روزپس ازتخم ریزی به طول می انجامد اما تخمهایی که درپاییزگذاشته می شوند دربهارسال بعد تفریخ خواهند شد.

لاروها درطول دوره لاروی سه بارپوست اندازی کرده ودرهربارازنظراندازه بزرگترمی شوند.لاروهای بالغ به رنگ سبز بوده.تقریبا 9 میلیمترطول دارندوخطوط سفیدرنگی درپشت آنهادیده میشود.لاروهای بالغ پس از کامل شدن تغذیه به سمت قاعده برگ حرکت کرده وباتکه های برگهای خشک شده درسطح خاک ایجاد یک پیله ابریشم مانندمیکنند.لاروهادرداخل پیله تبدیل به شفیره شده وحشرات بالغ پس از 14-10روزازآن خارج می شوند.

سرخرطومی های بالغ پس ازظهور برنگ قهوه ای روشن هستندویک لکه قهوه ای درپشت بدن حشره دیده می شود که ازجلوسر شروع شده وتانصف بدن ادامه می یابد.این علایم با سن حشره تغییر می کند.سرخرطومی های بالغ به مدت چند هفته درمزرعه باقی می مانندوپس ازآن برای گذراندن تابستان به پناهگاه های محفوظ نزدیک مزرعه می روند.درطول تابستان تمامی مراحل چرخه زندگی سرخرطومی درداخل مزرعه قابل مشاهده است بطوریکه سرخرطومی های بالغ ترممکن است به فعالیت تخمریزی ادامه دهند در حالیکه در همان زمان لاروها.شفیره هاوحشره های بالغ تازه ظاهر شده نیز دیده شوند.

44 ص